Svi zapaljivi materijali proizvode određenu količinu toksičnog dima kada gore. Količina toksičnog dima zavisi od materijala, količine raspoloživog kiseonika i dužine gorenja. Ukoliko emitovanje jače koncentracije toksičnog dima potraje, ono predstavlja opasne uslove za zdravlje ljudi kojima su izloženi.
U ranim fazama pre nego što se požar razbukti, dim proizvode prvi zapaljeni predmeti i često se radi o nameštaju i drugim predmetima u sobi. Kako požar jača i krene da bukti, količina i toksičnost dima se znatno povećava.
Ako se ne ugasi ili sam popusti, požar nastavlja da guta predmete u sobi i zapaljive građevinske materijale (uključujući spoljašnju stranu zgrade ako izbije kroz prozor) koji dodatno rasplamsavaju požar i povećavaju količinu toksičnog dima. Vatra i dim koji se šire kroz zgradu i po fasadi opasni su čak i za stanare u udaljenijim delovima zgrade i otežavaju evakuaciju i gašenje požara.
Budući da se požari danas šire 5 do 10 puta brže nego u 50-im godinama prošlog veka[1], sigurnost stanara i vatrogasaca u velikoj meri zavisi od materijala u i na zgradi i njihovoj reakciji na požar. Nije zanemarivo ni ispuštanje gustog toksičnog dima koji ubija više ljudi od same vatre; prema statistikama dim je odgovoran za više od polovine žrtava požara u Ujedinjenom Kraljevstvu[2].
Šta se događa tokom požara?
Svim požarima su potrebna tri elementa: izvor paljenja, zapaljivi materijali i kiseonik
