Uruchomiony w 1964 roku obiekt szpitalny stanowił rozbudowany kompleks budynków o łącznej kubaturze niemalże 240 000 m3. Poza oddziałami szpitalnymi, mieszczącymi łóżka dla 660 pacjentów, funkcjonował tu również wyposażony w sale wykładowe ośrodek naukowo-badawczy Akademii Medycznej w Lublinie. W 2019 roku 55-letni szpital postanowiono wyremontować w celu poprawy efektywności energetycznej. Przeprowadzono kompleksową termomodernizację budynku głównego oraz budynku poradni specjalistycznych. Skupiono się na obniżeniu kosztów ogrzewania i podniesieniu standardu budynku. Wykorzystując skalną wełnę mineralną, wykonano termoizolację ścian zewnętrznych oraz stropodachu. Wymieniono starą stolarkę otworową, w tym okna, bramy wjazdowe, szklaną fasadę i drzwi wejścia głównego. Zmodernizowano niewydajny i awaryjny system ogrzewania oraz instalację ciepłej wody użytkowej. Na dachu północnego skrzydła szpitala zamontowano panele fotowoltaiczne. Wymieniono też iluminację zewnętrzną szpitala oraz oświetlenie wewnętrznych ciągów komunikacyjnych na energooszczędne oprawy ledowe.
Remont szpitala trwał ponad dwa lata, od czerwca 2019 do września 2021 roku. Poważnym utrudnieniem dla kolejnych wykonawców były obostrzenia związane z pandemią, ale mimo to udało się przeprowadzić wszystkie niezbędne prace bez wstrzymywania działalności szpitala, jedynie ją w pewnych zakresach ograniczając. Obecnie Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny nr 4 w Lublinie jest największym w regionie i jednym z dziesięciu największych w Polsce.
Zmniejszenie zapotrzebowania na energię
Już w pierwszym roku po zakończeniu termomodernizacji kompleksu szpitalnego, czyli w 2022, odnotowano spadek zużycia energii cieplnej na poziomie 26% w stosunku do stanu sprzed remontu w latach 2017-2018. Rok później, w 2023, było to już 30%. Ponadto zredukowano zapotrzebowanie na prąd z sieci energetycznej, bo część potrzeb szpitala jest zaspokajana przez instalację fotowoltaiczną. Panele o łącznej powierzchni ponad 256 m2 pozwalają produkować energię elektryczną na poziomie ok. 49 MWh. Mniejsze zapotrzebowanie na energię oznacza znacznie mniejsze koszty utrzymania szpitala, ale też poprawę warunków środowiskowych, dzięki istotnemu obniżeniu emisji CO2.
Poprawa komfortu użytkowego
Ocieplone ściany i dach budynków ułatwiają utrzymanie w pomieszczeniach optymalnej temperatury niezależnie od pory roku, co sprzyja zdrowiu i samopoczuciu pacjentów. Paroprzepuszczalna izolacja z wełny skalnej stanowi też gwarancję ochrony przed rozwojem w przegrodach szkodliwych zarodników pleśni czy grzybów.
Nowe instalacje grzewcze i ciepłej wody użytkowej oznaczają niższe rachunki eksploatacyjne, a przede wszystkim polepszenie komfortu personelu oraz hospitalizowanych pacjentów. Zmniejszona awaryjność systemów grzewczych i możliwość regulacji temperatury ułatwia sterowanie warunkami w różnych pomieszczeniach. Z kolei w nowej instalacji CWU odpowiednia temperatura i cyrkulacja wiążą się ze zmniejszeniem ryzyka zagrożenia sanitarno-epidemiologicznego, co w przypadku szpitala jest szczególnie istotne.
Na warunki użytkowe pośrednio wpływa również odświeżona estetyka budynku. Nowa stolarka wraz z ocieploną elewacją o ciepłej barwie zdecydowanie poprawiła wygląd szpitalnej fasady, czyniąc z surowego wcześniej obiektu nie tylko bardziej funkcjonalny, ale i przyjazny dla oka.
Korzyści z ocieplenia wełną skalną ROCKWOOL
Prawidłowo wykonana termoizolacja to kluczowy element prac termomodernizacyjnych. Musi zapewniać ochronę zarówno przed stratami ciepła z zimie, jak i przed przegrzewaniem się pomieszczeń latem.
Ściany zewnętrzne o łącznej powierzchni około 18 000 m2 ocieplono płytami FRONTROCK PLUS z niepalnej wełny skalnej ROCKWOOL grubości 18 cm. To optymalne rozwiązanie w przypadku wykonywania ocieplenia metodą ETICS, czyli z cienkowarstwowym tynkiem zewnętrznym. Sprężyste płyty dobrze się dopasowują do podłoża i do siebie nawzajem, nie pozostawiając nieszczelności, przez które mogłoby migrować ciepło, a ich wysoki opór cieplny pozwala wykonać cieńszą warstwę izolacyjną przy zachowaniu odpowiednich końcowych właściwości termicznych przegrody. Wykonując w ten sposób ocieplenie elewacji, poprawiono efektywność energetyczną budynku, zmniejszając straty ciepła poprzez ściany zewnętrzne, ale także znacząco zwiększono bezpieczeństwo pożarowe obiektu. Uzyskano również efektowną i trwałą elewację. Zastosowanie wełny skalnej zapewnia trwałość zakładanych parametrów przez długi okres eksploatacji, co dla obiektów użyteczności publicznej jest jednym z kluczowych kryteriów doboru materiałów.
Na liczącym 1000 m2 stropodachu, ze względu na skomplikowaną konstrukcję i nieregularny kształt pomieszczeń, zdecydowano się na nowoczesną metodę ocieplenia za pomocą niepalnej wełny skalnej ROCKWOOL przeznaczonej do nadmuchu. GRANROCK SUPER szczelnie wypełnia wszystkie, nawet trudno dostępne przestrzenie. Nadmuch jest też najszybszą formą wykonywania termoizolacji, a w przypadku tej inwestycji liczył się czas. Poza ochroną termiczną, dzięki izolacji z luźnej wełny skalnej uzyskano poprawę bezpieczeństwa pożarowego. Produkt ma najwyższą klasę reakcji na ogień A1 i wytrzymuje temperaturę do 10000C, co czyni go jednym z najbezpieczniejszych materiałów izolacyjnych.
Poza ochroną termiczną, ocieplenie z wełny skalnej dobrze wpłynęło na akustykę budynku. Wełna skutecznie tłumi zarówno drgania uderzeniowe, jak i hałas pogłosowy. To zdecydowanie poprawiło warunki nie tylko hospitalizacji pacjentów, ale i pracy personelu szpitala. Nie bez znaczenia jest też pozytywny efekt ekologiczny, związany z zastosowaniem naturalnego materiału, jakim jest wełna skalna ROCKWOOL.
Zastosowanie wełny skalnej, poza poprawą parametrów termicznych przegród, zwiększyło bezpieczeństwo pożarowe budynku. To bardzo ważny aspekt termomodernizacji obiektu publicznego, jakim jest szpital. Produkty z wełny skalnej są całkowicie niepalne. Zarówno płyty fasadowe, jak i luźna wełna w stropodachu mają klasę odporności ogniowej A1. Nie biorą udziału w rozprzestrzenianiu ognia i nie wydzielają dymu, stanowią za to skuteczną barierę dla płomieni, ograniczając rozwój pożaru. Zapewnia to najwyższe możliwe bezpieczeństwo ewakuacji, ze względu na maksymalne wydłużenie czasu potrzebnego na opuszczenie budynku.
