Założenia projektowe
Finansowana przez m.st. Warszawa inwestycja ulokowana jest od strony ulicy Marszałkowskiej. W sięgającej około 25 m wysokości części nadziemnej przewidziano cztery kondygnacje, dodatkowo dwie zaprojektowano w podziemiach. Łącznie, na powierzchni prawie 20 000 m2, do dyspozycji odwiedzających pozostają obejmujące 4 500 m2 przestrzenie ekspozycyjne, a oprócz nich audytorium, sale edukacyjne, kawiarnia, studio nagrań stanowiące rekonstrukcję historycznego Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia oraz kino z widownią na 150 osób. Na antresoli zapewniono również przestrzeń administracyjną, a w piwnicy magazyny i pracownie konserwatorskie. Galerie rozlokowane są na pierwszym i drugim piętrze wokół centralnej klatki schodowej. Z panoramicznych okien rozpościera się widok na ul. Marszałkowską i południową część Placu Defilad. Nie sposób nie zwrócić uwagi na otwarte przestrzenie wnętrza. Z jednej strony zapewniają one optymalne naturalne doświetlenie, bo słońce dociera nawet w odległe zakamarki. Jednak projektanci mieli też inny zamysł. Zależało im na podkreśleniu publicznego charakteru Muzeum i integracji wizualnej z przestrzenią miejską otaczającą budynek. Warto tu wspomnieć, że Muzeum Sztuki Nowoczesnej to pierwszy etap większej realizacji – dobudowana do niego zostanie kontrastująca kolorystycznie, ale spójna koncepcyjnie bryła Teatru Rozmaitości.
Olbrzymie wyzwanie realizacyjne
Zarówno projekt, jak i realizacja inwestycji wymagały ogromnego zaangażowania oraz współpracy inżynierów różnych branż i specjalizacji, przy nieodzownym wsparciu technologii BIM. Potężna prostopadłościenna bryła, choć pozornie prosta, konstrukcyjnie pełna jest skomplikowanych detali. Zawieszona nad podcieniem, poprzecinana przeszkleniami żelbetowa fasada wykonana z białego betonu architektonicznego rozpięta jest na konstrukcji nośnej złożonej z nieregularnie rozmieszczonych żelbetowych trzonów i wieloprzęsłowych ram. Dla swobody wystawienniczej i maksymalnego doświetlenia wnętrza, w galeriach starano się zminimalizować obecność ścian i słupów, przez co rozpiętości między podporami sięgają od 7 do nawet 25 m. Dodatkowo w przestrzeniach technicznych między ścianami przewidziano rozprowadzenie instalacji, a wraz z nimi montaż niezbędnych osłon akustycznych i przeciwpożarowych. Wyzwaniem była też realizacja stropu, który ze względu na brak regularnej siatki słupów i niekorzystny rozkład obciążeń ma zmienny przekrój i miejscami wymagał wzmocnienia zespolonymi belkami stalowymi o przekroju skrzynek. Niemałym utrudnieniem była również problematyka posadowienia obiektu, ze względu na sąsiedztwo stacji i tuneli metra. Narzucały one ograniczenia w zakresie usytuowania pali fundamentowych i określone rozwiązania w zakresie zapobiegania przenoszenia drgań na konstrukcję.
